00. Prolog

"To nie przypadek, że słowa "bliźni" i "blizny" są do siebie przerażająco podobne w brzmieniu"

Zapowiadała się niespokojna noc. Grzmiało, deszcz bębnił w szyby, a cieniutkie gałązki brzozy chłostały zimne mury domu. Światło zamigotało jeszcze, a później .... zgasło. Robiło się niebezpiecznie. Bałam się dźwięków, które otaczały mnie ze wszystkich stron. Wycie wiatru brzmiało przerażająco, aż włoski jeżyły się na plecach.  Nagle ktoś zapukał do drzwi. Wyskoczyłam z łóżka i krzycząc przeraźliwie biegałam po sypialni. Byłam sama w domu... Przez długi czas nie mogłam się pozbierać, myślałam,  że serce wyskoczy mi z piersi. Zaczęłam się modlić, w panice nie mogłam przypomnieć sobie słów.

 Aniele Boży .... Stróżu Mój

Ty zawsze przy mnie stój ... co było dalej?!

Rano, wieczór .... we dnie, w nocy

Bądź mi zawsze ku pomocy

Strzeż .... czego? .... duszy, ciała mego

I zaprowadź mnie do.... do? .... Żywota Wiecznego

                                          Amen .... uff

I wtedy go ujrzałam... Twarz mężczyzny - przerażające, pokiereszowane, pełne blizn oblicze. Pod jego okiem majaczyły ślady pazurów jakiegoś dzikiego zwierza. Zadzwonił telefon, tajemniczy facet zniknął a z kranu w kuchni zaczęła płynąć krew. To był mój koniec, z oddali rozległ się czyiś krzyk - cienki i przenikliwy. Ktoś zaczął napierać na drzwi, po kilku uderzeniach zawiasy nie wytrzymały. W słabym świetle księżyca ujrzałam najokropniejszy widok na świcie. Pół - człowieka, pół - zwierzę z małą dziewczynką na rękach. Była bez życia, po jej nogach i rękach spływały powoli stróżki krwi. Włosy splecione miała w jeden wielki kołtun, całe mokre od deszczu. Za to mój prześladowca był niezwykle suchy, wszystko spłynęło po nim jak po kaczce. Miał na sobie jedynie krótkie spodenki, włosy obrastały gęsto jego ciało. Nawet na szyi i twarzy dostrzec można było czarne owłosienie. Miał szkarłatne oczy. Położył dziewczynkę na podłodze i ruszył w moją stronę obnażając ostre, śnieżnobiałe kły. Z cichuteńkim piskiem cofnęłam się na czworaka pod ścianę. Tak mało dzieliło mnie od śmierci. Przed oczami zaczęły już przelatywać mi najpiękniejsze obrazy z życia. Rozdanie świadectw, pierwszy pocałunek z Masonem, ślub, ciąża... Łzy pociekły mi stróżkami po policzkach. Wtedy bestia chwyciła mnie za nogę. Jego długie szpony wbiły się w moją skórę. Kremowe spodnie przesiąkły ciepłą i lepką krwią. Szkarłatne oczy były przy mojej twarzy a ja pogodzona ze śmiercią, po prostu się poddałam.... Przed ostatecznym ciosem wyszeptałam jeszcze " Żegnaj Mason ! " i zamknęłam oczy.